Έχω δικαίωμα να επιλέξω

 Ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστημα, δίχως καμμιά αμφιβολία, παρατηρείται ο έμμεσος εξαναγκασμός του πληθυσμού σε εμβολιασμό κατά του SARS-Cov-2. Στην Ελλάδα, το λίκνο της Δημοκρατίας και του πολιτισμού, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, λοιπά κόμματα της Βουλής καθώς και τα "γρανάζια" του συστήματος (μεγαλοεπιχειρηματίες, δημόσιες υπηρεσίες και λοιπά) απειλούν τους Έλληνες με στέρηση των δικαιωμάτων τους αν δεν δεχτούν τον πλήρη εμβολιασμό τους.

Σαφώς και το πρόβλημα ξεκίνησε νωρίτερα (σχετικά με την υποχρεωτικότητα σε ιατρικές πράξεις) με την υποχρεωτική χρήση μάσκας μη ιατρικής/ιατρικής, αρχικά στους εσωτερικούς και αργότερα και στους εξωτερικούς χώρους, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις για ανθρώπους με συγκεκριμένα προβλήματα υγείας. Το "γλυκό έδεσε" με την υποχρεωτική διενέργεια διαγνωστικών τεστ self, rapid, PCR σε εργασία και εκπαίδευση. Εν τω μεταξύ δεν ξεχνάμε τους εγκλεισμούς, την απαγόρευση κυκλοφορίας, την αποστολή μηνύματος κυκλοφορίας, τα πρόστιμα, τις κλειστές επιχειρήσεις. Σήμερα λοιπόν βλέπουμε να γιγαντώνεται αυτή η "υποχρεωτικότητα" με απειλές και εξαναγκασμό είτε άμεσα είτε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με έμμεσο τρόπο όπως προανέφερα.

Αυτή η υποχρεωτικότητα που πλανάται πάνω από την κοινωνία μας τους πολλούς τελευταίους μήνες έχει βρει υποστηρικτές μα και διαφωνούντες. Εδώ να τονίσω πως ουκ ολίγες φορές ο ασκών τη διακυβέρνηση της Ελλάδας και το επιτελείο του έχει αποκαλέσει τους δεύτερους "ψεκασμένους" "ανεγκέφαλους" "εγκληματίες" "αρνητές" "λίγους" και φυσικά έχει διχάσει τον Ελληνικό λαό για ακόμη μια φορά, χρησιμοποιώντας ασφαλώς με δόλο, τον όρο "δημόσια υγεία".

Πάμε να δούμε κάτι σχετικά με αυτόν τον όρο... Ο Βρετανός Edward Winslow το 1920 όρισε ως δημόσια υγεία: "... την επιστήμη και τέχνη για την πρόληψη των ασθενειών, την επιμήκυνση της ζωής και την προαγωγή της σωματικής υγείας και της αποδοτικότητας του ανθρώπου μέσω οργανωμένων προσπαθειών της κοινότητας, την εξυγίανση του περιβάλλοντος, τον έλεγχο των μολύνσεων της κοινότητας, την εκπαίδευση του ατόμου ως προς τις αρχές και την προσωπική υγιεινή, την οργάνωση των ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών για την έγκυρη διάγνωση και προληπτική θεραπεία της νόσου, καθώς και την ανάπτυξη κοινωνικού μηχανισμού που θα εξασφαλίζει σε κάθε άτομο ένα βιοτικό επίπεδο κατάλληλο για τη διατήρηση της υγείας του".

Όμως η υγεία αποτελεί "μία κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας" σύμφωνα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ/WHO) που συντελεί με τον ρόλο του πολλάκις σε "εγκλήματα" κατά του ανθρώπου. 

Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:

1) Η κοινωνία οφείλει να εξασφαλίζει κατάλληλο βιοτικό επίπεδο σε κάθε άνθρωπο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή περίπτωση, διαφορετικός οργανισμός. Άρα η λέξη"κατάλληλο" σημαίνει να ισχύουν για έκαστο οργανισμό όσα επιφέρουν την πλήρη σωματική, ψυχική και κοινωνική υγεία του.

2) Εφόσον η υγεία δεν αφορά μόνο τη σωματική άρα στους "ειδικούς" που ασχολούνται με τη δημόσια υγεία επιβάλλεται να συμπεριλαμβάνονται εκτός από ιατρούς που ειδικεύονται σε αυτήν, επιθεωρητές περιβάλλοντος, νομικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι κ.α.

3) Η Πολιτεία οφείλει να παρέχει πλήρη και οργανωμένη ιατρική και νοσηλευτική υπηρεσία. Δηλαδή επαρκή αριθμό γιατρών, νοσηλευτών, εντατικολόγων και φυσικά νοσοκομειακών κτιρίων πλήρως εξοπλισμένων και ασφαλώς Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, με παροχή υπηρεσιών υγείας κατ' οίκον, όπου είναι αναγκαία. Και οπότε όχι κλείσιμο νοσοκομείων και μείωση νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού.

4)Ενημέρωση από τους κατάλληλους φορείς για οτιδήποτε μπορεί να βλάψει την τρισδιάστατη υγεία του ανθρώπου, πάντοτε με σκοπό την αξιοπρεπή διαβίωση, τη μείωση του υπερβολικού άγχους (της μεγαλύτερης νόσου της ανθρωπότητας), την πλήρη ενημέρωση των δικαιωμάτων του κάθε λήπτη υπηρεσιών υγείας/ασθενή αλλά και τους τρόπους στήριξής του ώστε να διασφαλιστεί η ζωή του (στον βαθμό που είναι δυνατόν και εξαρτάται από τον ανθρώπινο παράγοντα) καθώς και η αποδοτικότητά του στο κοινωνικό σύνολο.

5) Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό ως ξεχωριστή ύπαρξη και όχι ως αναλώσιμο αντικείμενο ή αριθμός.

  Σκεπτόμενη λοιπόν τα προαναφερθέντα φρονώ πως απαιτείται μία επανάληψη των βασικών και αναφαίρετων δικαιωμάτων του ανθρώπου και παράλληλα μία ακόμη αναφορά των υποχρεώσεων του Ελληνικού κράτους και των φορέων του. Άλλωστε η σοφοί αρχαίοι Έλληνες έλεγαν  ότι η "Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως".

 Καταρχάς έχουμε το Ελληνικό Σύνταγμα. Αυτό το σπουδαίο "εργαλείο", ο θεμελιώδης νόμος πάνω στον οποίο οφείλει να στηρίζεται ολόκληρη η νομοθεσία της χώρας μας, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις κάθε Έλληνα πολίτη, η οργάνωση και οι κανόνες λειτουργίας κράτους και θεσμών. Δυστυχώς έχει καταντήσει κουρελόχαρτο αφού μέχρι σήμερα το έχουν ποδοπατήσει ποικιλοτρόπως και αμέτρητες φορές κυρίως κυβερνήσεις, βουλευτές, υπουργοί, σώματα ασφαλείας, νομικό και δικαστικό σώμα αλλά και απλοί πολίτες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι ακατόρθωτο να υφίσταται και πάλι σε πλήρη ισχύ αλλά για να προκύψει αυτό, θα πρέπει επιτέλους οι Έλληνες να αντισταθούν (όπως δικαιούνται και υποχρεούνται) με κάθε μέσο εναντίον όποιου επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Όπως ορίζει άλλωστε το άρθρο 120 παρ. 4. Στο ίδιο άρθρο παρ. 2 και 3 αναφέρεται πως ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό (και όχι όσοι είναι αντίθετοι με αυτό) και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. Και ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας διώκεται.

Το άρθρο 111 παρ. 1 ορίζει ότι κάθε διάταξη νόμου ή διοικητικής πράξης με κανονιστικό χαρακτήρα, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ προς το Σύνταγμα, καταργείται από την έναρξη της ισχύος του. Ενώ στο άρθρο 103 παρ. 1 ορίζεται πως οι δημόσιοι υπάλληλοι υπηρετούν τον Λαό και οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα, κάτι εξίσου ζωτικής σημασίας που δεν τηρείται από την συντριπτική πλειοψηφία.

Άλλα σημαντικά άρθρα είναι:

Άρθρο 2 παρ. 1 - Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

Άρθρο 4 παρ. 1 και 2 - Οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο, έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Άρθρο 5 - Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, απόλυτη προστασία της ζωής,της τιμής και της ελευθερίας, η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη και απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα. Είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Και τέλος, καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία έναντι βιοϊατρικών παρεμβάσεων.

Άρθρο 7 παρ. 2 - Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται όπως νόμος ορίζει.

Άρθρο 16 παρ. 4 - Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες στα κρατικά εκπαιδευτήρια και παρ. 9 - Ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Κράτους.

Άρθρο 21 παρ.1 - Το Κράτος μεριμνά για τη διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Άρθρο 22 παρ. 1 - Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος.

Άρθρο 25 παρά. 1 - Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκηση τους. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά ΠΡΕΠΕΙ να ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ είτε ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ από το ΣΥΝΤΑΓΜΑ είτε από τον νόμο, εφόσον ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ και να ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Άρθρο 28 παρ. 1 - Οι διεθνείς συμβάσεις και οι παραδεδεγμένοι κανόνες εθνικού δικαίου που έχουν επικυρωθεί με νόμο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και ΥΠΕΡΙΣΧΥΟΥΝ από ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΝΟΜΟΥ.

Άρθρο 29 παρ. 3 - Απαγορεύονται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος στους δικαστικούς λειτουργούς και σε όσους υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις, στα σώματα ασφαλείας, στους υπαλλήλους του Δημοσίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων... κ.α.

Άρθρο 33 παρ. 2 - Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του δίνει ενώπιον της Βουλής όρκο πως θα φυλάσσει το Σύνταγμα, θα προστατεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων.

Αξίζει να ρίξετε μια ματιά και στα εξής άρθρα: άρθρο 47 παρ. 4, άρθρο 49 παρ. 1, άρθρο 50 τα οποία σχετίζονται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον ρόλο της. Και επιπλέον το άρθρο 59 παρ. 1 όπου αναφέρει - Οι βουλευτές ορκίζονται πίστη στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, υπακοή στο Σύνταγμα. Όπως επίσης άρθρο 82 παρ. 1, άρθρο 87 παρ. 2, άρθρο 93 παρ. 4.

Ένα άλλο "διαμάντι" είναι ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (ΚΙΔ) - Νόμος 3418/2005 με τα άρθρα 1 και 12 να ξεχωρίζουν καθώς ορίζεται τι εστί ιατρική πράξη αλλά και πως δίχως τη συναίνεση του λήπτη υπηρεσιών υγείας/ασθενή, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ούτε και να αποσπαστεί με δόλο, απάτη ή εκβιασμό. 

Επιπρόσθετα, το άρθρο 338 του Νόμου 4512/2018 όπου αναφέρεται ρητά πως οποιαδήποτε απόφαση ΑΝΤΙΘΕΤΗ με τον ΚΙΔ είναι ΑΚΥΡΗ. Αν στη λήψη αποφάσεων έχουν συμμετάσχει ιατροί, υπέχουν πειθαρχικές ευθύνες.

Επίσης ο Νόμος 2619/1998 (Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης - Οβιέδο 1997 - για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της Βιολογίας και της Ιατρικής με την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος).

Ακόμη ο Νόμος 4624/2019 και η Ευρωπαϊκή Σύσταση CM/Rec (2019)2 για την προστασία των δεδομένων υγείας.

Επιπλέον η Διακήρυξη του WMA (Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου) της Λισαβόνας για τα Δικαιώματα του Ασθενούς όπου περιλαμβάνεται και το δικαίωμα του αυτοκαθορισμού. Σύμφωνα δε με το προοίμιο της οποίας "Οι γιατροί και άλλα άτομα ή φορείς που εμπλέκονται στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης, έχουν κοινή ευθύνη να αναγνωρίζουν και να διατηρούν αυτά τα δικαιώματα. Κάθε φορά που η νομοθεσία, η κυβερνητικά δράση ή οποιαδήποτε άλλη διοίκηση ή ίδρυμα αρνείται αυτά τα δικαιώματα στους ασθενείς, οι γιατροί πρέπει να αναζητήσουν τα κατάλληλα μέσα για να τους τα εξασφαλίσουν ή να τα αποκαταστήσουν".

Όπως και ο Διεθνής Κώδικας Ιατρικής Ηθικής του WMA και τα περιγραφόμενα σε αυτόν καθήκοντα του ιατρού.

Τέλος η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, που ψήφισε ομόφωνα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου 1989. Ένα θεμελιώδες βήμα για τη προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού, τα οποία βλέπουμε να καταπατούνται κατάφωρα περισσότερο από ποτέ...Ξ

Ξέρω σε κούρασα, ξέρω πως μπορεί να μην διάβασες μέχρι το τέλος το κείμενό μου, ξέρω πως μπορεί να αρέσκεσαι πιο πολύ σε οπτικο-ακουστικό υλικό. Αν όμως έφτασες ως εδώ αγαπητέ αναγνώστη, σε συμβουλεύω να ασκήσεις τα δικαιώματά σου και να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, δεν το αντιλαμβάνεσαι; Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να ερευνά, να προασπίζει το δίκαιο και την ισότητα, να μάχεται για τις Αξίες! Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία έτη με κορύφωση το υγειονομικό κορωνο-Απαρτχάιντ από τον Μάρτιο του 2020.

Και μην περιμένεις τους άλλους να δράσουν για σένα, να αγωνιστούν για σένα δίχως τη συμμετοχή σου. Όρθωσε το ανάστημά σου και βγες μπροστά... για σένα, τα παιδιά σου, το σύνολο. Άσε κατά μέρος βαρύγδουπες δηλώσεις, σχόλια στο διαδίκτυο, δήθεν σωτήρες και πράξε! Γίνε ο ήρωας του εαυτού σου και των παιδιών σου με πράξεις... Έργω κ' ουκέτι μύθω (Με έργα και όχι με λόγια - Αισχύλος).

Κούζουνα Σταυρούλα

Δημοσιογράφος ηλεκτρονικού τύπου 

Κούζουνα Σταυρούλα

δημοσιογράφος ηλεκτρονικού τύπου